ZOK to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się występowaniem obsesji i/lub kompulsji. Cierpi na nie 2-3% społeczeństwa. Nieleczony zespół natręctw może upośledzać jakość życia osobistego i zawodowego oraz prowadzi do cierpienia. Często współwystępuje z depresją, zaburzeniem dwubiegunowym, zaburzeniami jedzenia, lękowymi i schizofrenią. Również osoby zdrowe często przejawiają natręctwa, jednak te o słabym nasileniu i nieutrudniające funkcjonowania społecznego nie wymagają leczenia.

W poniższym opracowaniu przedstawię najważniejsze informacje dotyczące zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego oraz metody leczenia. Zamiennie będę stosować nazwy tego zaburzenia, jak zespół anankastyczny, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (w skrócie ZOK), OCD (z ang. obsessive compulsive disorder) i nerwica natręctw.

Fakty dotyczące chorych na ZOK

  • Cierpi na nie 2%-3% populacji;
  • Dotyka obie płcie w jednakowym stopniu;
  • Pierwsze natręctwa występują około 14-15 roku życia;
  • Często jest późno wykrywany (średnio ok. 30 roku życia);
  • 92% chorych ma zaniżoną samoocenę;
  • 73% chorych ma trudności w relacjach rodzinnych;
  • 58% chorych przerywa naukę;
  • 66% pacjentów nie wykorzystuje w życiu zawodowym swojego potencjału;
  • 40% chorych jest niezdolnych do pracy;
  • 13% chorujących podejmuje zamachy samobójcze;
  • 5–10% chorych doświadcza pełnej remisji objawów;
  • U 6–10% chorych remisja nie występuje, a zaburzenie stale postępuje.

(dane z E. Hollander, 1996; za: Żerdziński, 2010)

Czym są obsesje?

Obsesje to nawracające, natrętne myśli, ale także fantazje i pomysły. Są traktowane jako własne, jednak wymykają się spod kontroli i niejako „żyją własnym życiem”. Są uporczywe, powtarzalne i intensywne. Nie da się ich zignorować ani im się przeciwstawić.

Obsesje dzieli się na kilka rodzajów:

  • Obsesje wątpliwości – Wracanie pamięcią np. do odbytych rozmów, spotkań z przymusem przypominania sobie ich dokładnego przebiegu (co oczywiście jest niemożliwe do zrealizowania);
  • Obsesje poczucia błędu – Stałe poczucie popełnienia pomyłki, błędów i uchybień. Prowadzi to do obniżenia samooceny i trudności z rozpoczynaniem nowych działań;
  • Obsesje religijne – Najczęściej mają charakter obrazoburczy, hańbiący i sprośny. Zakłócają modlitwę i nabożeństwa w kościele. Są sprzeczne z wyznawaną wiarą, co sprawia, że chory czuje się dodatkowo podle;
  • Obsesje symetrii i porządkowania – Obejmują myśli nakazujące układanie lub sprzątanie w idealny sposób, według „specjalnego” systemu, który jest narzucony przez własne obsesyjne myśli;
  • Obsesje czystości – Odczucia dotyczące możliwości zakażenia się lub ubrudzenia. To także uporczywe myśli, że jest się groźnym źródłem infekcji dla swoich bliskich;
  • Obsesje seksualne – Myśli i wyobrażenia napierające w chwilach intymnych. Często upośledzają życie seksualne, a nawet uniemożliwiają satysfakcję seksualną;
  • Obsesje kontrastowe – To wszelkie napastliwe i okrutne myśli na temat swoich bliskich, podopiecznych. Zwykle mają dramatyczny charakter (np. „Nienawidzę swojej matki”, „Wbiję nóż w plecy swojej żonie”, „Muszę zabić swojego kota”), co powoduje szczególne cierpienie osób chorujących na ZOK. Prowadzi to do napadów paniki, depresji, a nawet myśli samobójczych.

Co to są kompulsje?

Drugą składową natręctw są kompulsje. O ile obsesje dotyczyły sfery myśli, o tyle kompulsje przejawiają się w zachowaniach. Kompulsje to konsekwencje obsesyjnych myśli – to czynności, które wykonuje się w określony, powtarzalny i przewlekły sposób. Kompulsje często są rozbudowane do wielogodzinnych rytuałów lub serii rytuałów. Zaniechanie ich lub znaczące skrócenie wzbudza u chorego niepokój lub lęk. Aby uniknąć tego nieprzyjemnego uczucia chory na nerwicę natręctw uparcie realizuje coraz to dziwniejsze zachowania.

Najczęstsze rodzaje kompulsji to:

  • Mycie i czyszczenie – Skrajne usuwanie brudu z ciała i przedmiotów w otoczeniu.
  • Sprawdzanie – Kontrolowanie w nieskończoność wykonywanych przez siebie czynności. Wracanie, by sprawdzić, czy coś zostało zrobione poprawnie przynosi chwilową ulgę, po czym pojawia się wątpliwość, czy aby nie doszło do pomyłki w trakcie sprawdzania.
  • Porządkowanie i układanie – Irracjonalne i cykliczne przestawianie przedmiotów. Naruszenie ściśle określonego porządku powoduje złość, napięcie i konieczność ponownego układania.
  • Kompulsywne poruszanie się – Przestrzeganie pewnych narzuconych sobie zasad w poruszaniu się: Np. chodzenie po krawężnikach, omijanie przerw między płytkami chodnikowymi, dwukrotne zamykanie tych samych drzwi, uporczywe unikanie pewnych ulic.
  • Liczenie – Uporczywe odliczanie mijanych słupów, latarni, ludzi lub wsłuchiwanie się w tykanie zegara.
  • Kompulsje myślowe – Objawy niewidoczne dla innych, które prowokowane są w chwilach doświadczania obsesji. To np. odliczanie w myślach, modlenie się, odczynianie lęku własnymi sposobami.

Cechy charakterystyczne natręctw

Przebieg OCD jest przewlekły, falujący, z zaostrzeniami i poprawami. Niekiedy początek zaburzenia jest nagły. Zaburzenie może przybierać formę z przewagą myśli natrętnych (obsesji), z przewagą czynności natrętnych (kompulsji) lub formę mieszaną, gdzie myśli i czynności natrętne występują w podobnym stopniu.

Natręctwa, niezależnie od ich rodzaju, cechują się dziwacznością, bezsensownością i długim czasem trwania. Objawy natręctw stale nawracają, a osoby doświadczające ich nie potrafią nad nimi zapanować. Podstawą obsesji jest lęk, który z kolei generuje kompulsje, mające na celu doznanie ulgi. Ulga ta jednak jest krótkotrwała, po czym znów pojawia się napięcie i cykl natręctw się powtarza.
Próby przerwania natręctwa skutkują silnym dyskomfortem i niepokojem, a jedynym znanym i skutecznym, choć krótkotrwałym sposobem na jego przerwanie wydaje się być zachowanie kompulsyjne. W ten sposób powstaje błędne koło choroby. Jednak istnieją sprawdzone metody leczenia.

Leczenie nerwicy natręctw

Według danych Hollandera (1996; za: Żerdziński, 2010) najbardziej skuteczną metodą leczenia zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego jest farmakoterapia lekami przeciwobsesyjnymi SRI. Autor notuje aż 56% skuteczności leczenia.
Na drugim miejscu skuteczności znajduje się psychoedukacja, która pomaga w 36% przypadków. Różne rodzaje psychoterapii mają następującą efektywność:
  • Terapia behawioralna – 26% skuteczności;
  • Psychoterapia – 22% skuteczności;
  • Psychoanaliza – 2% skuteczności.
Z powyższego zestawienia wynika, że najbardziej efektywnymi metodami leczenia są leki przeciwobsesyjne (tzw. selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne) oraz terapia poznawczo-behawioralna. Jednak najlepsze skutki przynosi połączenie obu metod naraz.

Literatura

  • Żerdziński, M. (2010). Poradnik dla chorych na zespól natręctw. Wyd. drugie. Centrum Psychiatrii w Katowicach.

One thought on “Nerwica natręctw, czyli zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne w pigułce”

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *