W dzisiejszej notce pragnę przybliżyć wam jednostkę chorobową, jaką jest neurastenia. Zainspirowała mnie do tego powszechność tego zaburzenia i trudności z jej diagnostyką. Czym jest, po czym możemy poznać to zaburzenie, jakie objawy mogą nas naprowadzać na zdiagnozowanie, jak leczyć – to wszystko w poniższym poście.
Neurastenia, czyli co?
Dosłownie słowo to oznacza z greckiego „słabość nerwów”. Neurastenia, czyli inaczej nerwica neurasteniczna, należy do zaburzeń lękowych. Mimo, że już pisałam o objawach zaburzeń lękowych, przytoczę tu rozumienie nerwic w ujęciu tradycyjnym A. Kępińskiego.
Symptomy nerwicowe dzieli się na osiowe i brzeżne. Wśród osiowych wyróżnia się:
- Lęk – stały, napadowy lub zlokalizowany
- Objawy wegetatywne – zaburzenia snu, łaknienia, seksualne i inne
- Egocentryzm – nadmierna koncentracja uwagi na sobie i poczucie szczególnego charakteru własnych dolegliwości nerwicowych; nieuzasadnione oczekiwania wobec otoczenia
- Błędne koło – lęk wywołuje objawy wegetatywne, które z kolei generują lęk
Z kolei objawy brzeżne to objawy charakterystyczne dla konkretnej nerwicy. W neurastenii są to:
- Osłabienie
- Rozdrażnienie
Gdy w neurastenii dominuje osłabienie, klasyfikuje się ją jako neurastenię hiposteniczną, a gdy drażliwość – jako hipersteniczną.
Osłabienie neurasteniczne
Osłabienie to idzie w parze z nadmierną pobudliwością. Ma charakter stałego uczucia zmęczenia i zwiększonej męczliwości w sferze fizycznej i psychicznej. Symptomy fizyczne to:
- samopoczucie jak po ciężkiej pracy, po chorobie
- bóle mięśniowe
- kołatanie serca
- bóle brzucha
- zaburzenia potencji
- bóle głowy – KASK NEURASTENICZNY (odczucie obręczy ściskającej głowę)
- odczucie waty w głowie – odczucie ucisku wewnątrz głowy
- zamęt w głowie – w głowie huczy, przelewa się
- męczliwość
- ciężkość powiek
Jest to tak zwane zmęczenie neurasteniczne – największe jest obserwowane po przebudzeniu się (rano), w przeciwieństwie do zmęczenia fizjologicznego, które jest najintensywniejsze po dniu wytężonej pracy. Dopiero w ciągu dnia neurastenik „rozkręca się”, a wraz z nadejściem wieczora zmęczenie mija. Wnikliwi czytelnicy bloga pewnie skojarzą, że w depresji jest podobnie ze zmęczeniem psychicznym.
Osoba cierpiąca na neurastenię czas obecny chce mieć za sobą, jest dla niej przeszkodą, chce od niego uciec, by znaleźć się w innymi miejscu.
Natomiast zmęczenie psychicznie objawia się przede wszystkim niemożnością skupienia uwagi, problemami z pamięcią, uczuciem rozproszenia, zniechęcenia. Osoba chora ma wszystkiego dość, wszystko ją męczy, nie może się skupić, wszystko jej przeszkadza. Nie rozumie, co czyta, trudno mu napisać zwykły list, zapomina, co przed chwilą słyszał lub przeczytał itp. Są to najczęstsze skargi ze strony pacjentów neurastenicznych.
|
| Neurastenia. Źródło: grupodeterapiafibromialgia.blogspot.com |
Rozdrażnienie neurasteniczne
Jego podstawą jest pobudliwość na wszelkie bodźce. Neurastenika wszystko męczy i drażni, jak na alkoholowym kacu. Docierające do niego bodźce opisuje nawet jako wywołujące ból. Przez to wszystko, co do niego dociera wywołuje zbyt silną reakcję. Może sobie z tym radzić na dwa sposoby:
- Tłumienie – prowadzi do mobilizacji układu wegetatywno-endokrynnego, tym samym potęgując uczucie wyczerpania. Zgodnie z podziałem na dwa typy neurasteniczne mamy wtedy do czynienia z neurastenią hiposteniczną.
- Wyładowanie się w formie wybuchów gniewu i rozdrażnienia – prowadzi do zaostrzenia się zachowania otoczenia w stosunku do niego. Reakcja taka na zasadzie błędnego koła potęguje irytację rozdrażnionego już neurastenika (neurastenia hipersteniczna).
Literatura
- Aleksandrowicz J. (1997). Zaburzenia nerwicowe, zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych: psychopatologia, diagnostyka, leczenie. Kraków, Collegium Medicum.
- Kępiński A. (1985). Psychopatologia nerwic.
